තුම්මුල්ල සොයා යාම..

මේ මාසේ හත්වෙනිදා අපිට පොඩි රැස්වීමක් තිබුනා පදනම් ආයතයේ, නොවැලැක්විය හැකි හේතුවක් නිසා මං මේ රැස්වීමට නොයන්න තමයි හිතං හිටියේ. හැබැයි හයවෙනිදා හැන්දෑවේ මට "ඉතා කෙටි කලබල" දුරකථන ඇමතුමක් ලැබුනා.

අර දුරකථන සංවාදය උනේ මෙන්න මේ විදියට..

"හෙලෝ..,"

"මචං හෙට මීටින් එකෙන් පස්සේ අපේ අර ෆන්ෂන් එක දාගන්නවා ලෑස්තිවෙලා වරෙන්.."

මල මගුලයි මූ මේ ෆන්ෂන් එකක් කියලා කිව්වේ ඔය විශ්වවිද්‍යා ලේ  එකටම හිටිය බොක්කෝ ටික අවුරුද්දකට දවසක් කොතැනකට හරි එකතුවෙලා ආගිය තොරතුරු ගැන කතාබස් කරලා, තමතමන්ගේ දැන් තත්වේ, ඉදිරි සැලසුම්, ගැන කතාබස් කරලා, කාටහරි උදව්වක් පදව්වක් ඕනනං ඒ ගැනත් වැඩක් හදලා, හීනියට අඩියක් ගහලා, අඩිය ලොකුවෙලා, මහත්වෙලා, බිමවැටිලා, කබරයාපාරක් දාන එකට. එත් ඉතිං හත්වෙනිදා වැඩේට හයවෙනිදා කථා කරලා හරියයියැ?..

"මට එන්න වෙන් නෑ මචං.."

"ඈ கனெ, லங்யக்னய க்னய க.ழசப கத,ன றநப டமததழ அடகானய' டநசள கத அடகானய லங்யக்ய க்ய  றனகதய மநக்க்ய றஅள றதள,ய,ன க்ப தந,ள ழன,ன அஙகடய றசளமதன ழநம.ஒ அடகானய''' றத,ரன யெ,ன ''''

"හරි හරි එහෙනං මචං මං මීටින් එකට එන්නැතුව ෆන්ෂන් එකට විතරක් එන්නං."

ඕං කොහෙමින් කෙහොම හරි හත්වෙනිදා දාගත්ත වැඩ ටික  උදේ වරුවේ ඉවරයක් කරගෙන දවල් දොලහ විතර වෙද්දි අඩුම කුඩුම ටිකත් ලෑස්ති කරගෙන ගෙදරින් එන්න පිටත් උනා...

හරි දැං මං ඉන්නේ පැල්මඩුල්ලේ ගංකන්ද සිනමා ශාලාව ලඟ මෙතැන තියනවා වීඩියෝ හලක් ඒ කියන්නේ සීඩී, වීසීඩී, ඩීවීඩී, ගෙම්ස් ඇන්ඩ් ඔන් ද බෙඩ් ගේම්ස්, එහෙම විකුනණ තැනක්. මෙතැන ජෝතිපාලගේ  සිංදු වගයක් මහ හයියෙන් දාල තිබුණා. මෙන් මෙතැන පාර අයිනේ උඩු රැවුල අමුතුවට කරකවාගත්ත මනුස්සයෙක් හිටු කියලා නටනවා, දෙනෝ දාහක් දෙනා මේ මනුස්සයා දිහා නිකං නක්කලේට වගේ බල බලා ගියත් මෙයා මෙයාගේ පාඩුවේ විවිධ අඩව් අල්ලමින් නටනවා. මටත් ඉතිං නිකං ඉන්න බැරි හින්දා මේ මනුස්සයා ගාවට ටිකක් කිට්ටු කරලා බැලුවා. හොල් එකේ බාර් එක ඒ ලගම හින්දා මට හිතුනේ මේ මනුස්සයා කරටි කැඩෙන්න ගහල කියලා හැබැයි ටක්කෙටම කියන්න පුළුවං ඒ වෙලාවේ එයා බීලා හිටියේ නෑ. ලඟ හිටපු මනුස්සයෙක් කිව්වේ මෙයාගේ බිරිඳයි ලමයිනුයි ෂොපින් ගිය අතරේ මෙයා මේ විදියට අාතල් එකක් ගන්වා කියලා..

ඒ එක්කම වාදනය උනු සිංදුව නතර උනා මෑන්ගේ ඩාන්ස් එකත් නතර උනා

"කොයි යන්නේ බඳ නලවාලා....,"

ජොතිපාල හයියෙන් කෑ ගහලා සිංදුව කියන තාලෙට සන්ෆලවර්ලා දඩ බඩ ගාලා තඩිබාන්න පටන් ගත්තා, අර මනුස්සයා  ආයෙත් අඩව්වක් අල්ලලා නැටුම පටන් ගත්තා. මාත් එතැනින් හිමිහිට ආව, ඒ එන ගමන් මට මෙහෙම කල්පනා උනා.

"අමාරුවෙන් ජීවිතේ විඳවන මිනිස්සු අතරේ සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතේ විඳින මිනිස්සුත් ඉන්නව නේද කියලා"

හිමිහිට එතැනින් දිරාමාර් වෙලා බදුල්ල - කොළඹ බස් එකකට නැග්ගේ අර කියපු ෆන්ෂන් එකට යන්න. ෂැහ් මාර අප්සට් එක කියන්න විලිලැජ්ජාවයි, බස් එකෙන් බහින්න ඕන තැන දන් නෑ. ගත්තා කොළඹටම ටිකට් එකක් (අනිවා ගත්තා හොඳේ..)

"man aluth pare enne, kohatada enan One?"

 

ෆන්ෂන් එක සංවිදානය කරන එකාට හිමිහිට මැසේජ් එකක් දැම්මා.

"tummullen bahapan"

හැරෙන තැපෑලෙන් පිලිතුරත් ආවා.

හරි දැං ඔන්න හෝමාගම හරියට එනකොට හවස තුනට විතර ඇති  හිමින් හිමින් කලුකරගෙන තිබිච්ච අහස මහ හයියෙන් කඳුළු සලන්න පටන්ගත්තා. ඒ කඳුළු වලට පාර පෙන්නේ නැතිවෙන කොට මහ හයියෙන් අකුණක් ගහලා බස්එකට ඉස්සරහට යන්න පාර පෙන්නනවා..

"නුගේගොඩ", "කිරුලපන" මහ වැස්සේ උනත් පාර අයිනේ බෝඩ් බල බල යනවා. රයිට් කාගෙන්වත් අහන්න ඕන නෑ තුම්මුල්ල බෝඩ් එකක් දැක්ක ගමන් බහිනවා. ඔන්න ඔහොම හැව්ලොක් ටවුමත් පහු උනා ඊලගට "Clombo - 6" දැං දිගටම යනවා........

 "කෝ යකෝ තුම්මුල්ල??????"

 

දැන්නං වඩේ ජොන් බාස්ට ගියා කියලා මගේ මේ මොලේට අවබෝධ උනා ඉතිං කරන්න තිබ්බ හොදම දේ කොරන්න තීරනේ කොරා.

"අයියේ මාව තුම්මුල්ලෙන් බස්සන්න.."

මුකුත් නොදන්නව වගේ මං ඩැයිවර් අයියාට කිව්වා..

"අයියෝ පහුවෙච්ච හෝල්ට් එකනේ, ඉස්සහ කැම්පස් එක ගාවින් දාල යන්නං"

ඔන්න මහ වැස්සේ කොළඹ කැම්පස් එක ගාව බස් හෝල්ට් එක ලඟටම බස්එක අල්ලපු ගමන් මං එක පිම්මට බස් හෝල්ට් එකට පැනගත්තා.

ආයෙත් අරුංට මැසෙජ් එකක් දාල බැලුවම රැස්වීම තවම ඉවර නෑලු. මං බස් හෝල්ට් එකේ වාඩි වෙලා මහ වැස්ස දිහා බලාගෙන ඉන්න තීරනේ කරා.

චුට්ටක් වෙලා යද්දි බස් එකක් මෙතැන නතර කරා අවුරුදු දාහතරක පාලොක විතර කොලු පැටව් පස්  දෙනෙක් බස් එකෙන් බැහැලා බස් හෝල්ට් එකට ආවා. එතැන හිටපු එක කොලුවෙකුට හිටගෙන ඉන්නත් ටිකක් අමාරු වගේ, තව ටිකක් විමසිල්ලෙන් මුං දිහා බලං හිටියම මට දැනුනේ මුං මත්වෙන්න මොනවහරි අරං තියනවා කියලා. එකෙක්ට ටිකක් පදම වැඩිවෙලා වගේ. අනිං උං මූට බැන බැන කෙලිං හිටපං කියලා කියනවා, මූ දෙකට තුනට නැමිලා කියනවා මං කෙලින් තමයි ඉන්නේ යකෝ කියලා. විනාඩි දහයක් විතර මෙතැන හිටපු මුංටික ත්‍රීවිල් එකක් නවත්තලා අරූවත් වත්තං කගෙන මහ හයියෙන් හිනාවෙවී ඒකට ගොඩවෙලා යන්න ගියා.

හරි වැරැද්ද මොකක් උනත් මට හිතුනේ..

"අමාරුවෙන් ජීවිතේ විඳවන මිනිස්සු අතරේ සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතේ විඳින මිනිස්සුත් ඉන්නව නේද කියලා"

මහ වැස්සට පාර දෙපැත්තෙම වතුර පිරිලා වේගෙන් යන වාහන වලින් විසිවෙන වතුරෙන් බස් හෝල්ට් එකේ ඉන්න අය නෑවිලා යනවා. පාරේ යන එන අය නෑවිලා යනවා. සමහරු වාහන කාරයන්ට කුරුහරුපෙනුත් බනිනනවා. හැබැයි උංට ඒවා ඇහෙන්නේ නෑ උං උංගේ ගමන යනවා.

(අන්තර් ජාලයෙන් )

පාරේ එහා පැත්තේ පේමන්ට් එක දිගේ එක කුඩයක් යටින් පෙම් යුවලක් එනවා. කොල්ලා අල්ලගෙන ආපු කුඩේ එක සැරේටම අයින් කරනවා, එතකොට කෙල්ල තෙමෙනව, කෙල්ලත් උඩ පැනලා කුඩේ අලලල පැත්තකට අදිනවා එතකොට කොල්ලා තෙමෙනවා, පාරේ යන එන මිනිස්සු ගැන වගේ වගක් නෑ. එක සැරේට වේගෙන් ආපු වාහනයක් මෙතැනින් ගියේ මුං දෙන්නවයි එතන හිටපු අනික් උන්වයි නාවගෙන. අනිත් මිනිස්සු ඔරවගෙන වාහනේ දිහා බලං හිටියත් මුං දෙන්නා දෙකට නැමිලා බඩ අල්ලං හිනාවෙවී වාහනේ දිහා බලාගෙන හිටියා. අන්තිමේදී කුඩේ අකුල ගත්ත මුං දෙන්නා පොඩි එවුන් වගේ වැස්සේ තෙමි තෙමි, වතුර තල තල ඉස්සරහට යන්න ගියා.

එතැන්දිත් මට හිතුනේ..

"අමාරුවෙන් ජීවිතේ විඳවන මිනිස්සු අතරේ සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතේ විඳින මිනිස්සුත් ඉන්නව නේද කියලා"

මේ එක්කම මට මතක් උනේ මෙන්න මේක. මට හිතුනේ ජීවිතේ විඳවන අයට නෙවෙයි ජීවිතේ විඳින අයට ගොඩක් අගේ වෙයි කියලා...

ඉ තා  කෙ ටි  ක ල බ ල  සි හි න.

ජ ය වේ වා !!!!

  

 පලි/

ඩොංගලය කාර්යාලයේ අතපසු වී පැමිණීම නිසා පසු ගිය දින කිහිපයේ ඔබගේ බ්ලොග් අඩවි වලට පිවිසීමට අපහසු විය. ඒ ගැන මාගේ දුක මෙයින් ප්‍රකාශ කර සිටිමි..