මෙන්න කදිම අවස්ථාවක්.....

මිනිහෙක් මෙලොවට ජනිත වෙනකොටම දෙමව්පියෝ, නෑදෑයෝ, අහල පහල උදවිය, එකතුවෙලා මෑන්ට හොඳ නමක් දානවා.. නිකං කාලේ හැටියට නැගලයන නමක්.. හැබැයි මේ නම දාන එකත් ලේසි පාසු කාරියක් නෙවෙයි.. මුලින්ම උපන් වෙලාවට අනුව හිරු, සඳු, තරු පවතින තුරු.. බලලා.. දොලොස් මහා රාශියන් ගෙන් මොකාද ගිලගෙන ඉන්නෙ කියල බලල. ඕං අකුරු අටක් දහයක් පටලෝල. ඝණ එහෙම පිහිටෝල.. අර්ථාන්විත නමක් තියනවා.. අපි නිකං උදාහරණෙකට ගනිමු චාමර කියල.. ආයේ ඉතිං දෙකක් නෑ, මද පවන වගේ පාවෙලා යන සුපිරිම නම... දැං නං ඉතිං අහුබුදු, බුදු වන්න කියලා ඒ කරදරේත් නෑ...

තව දෙයක් ඔය ගෙදර දොරේ ඇති කරන සුරතල් සතුන්ට එක එක ආකරයේ නං විතරක් නෙවෙයි වාසගම් එහෙමත් තියනවා.. මෙව්වට ඔය ඝණ පිහිටවිලි එහෙම බලන් නෑ.. මූණ බැලුවා ලස්සනයි කියල හිතෙන නමක් දැම්මා.. ඔය ගෑන් ළමයි බොහෝම ආදරෙන් හදා ගන්න පූස් දන්ඩන්ට කිටී, මිකී, රයිනී, බ්ලැකී,... යනදී වශයෙන් නං දානකොට බල්ලන්ට එහෙම ලැසී, රොබින්, ටොමී, වයිටා, ස්නොවි, පැටී, පත්තරයා .. වගේ නං ගං බාවිතා කරනවා.. හැබැයි විදානේගේ නං ගෙදරට බැහැවැටිලා හිටපු බල්ලටයි, බැල්ලිටයි දාපු නං තමයි "විල්බට්" සහ "කල්පනී" කියන්නේ..

පොඩි පොඩි සංයෝග මූලද්‍රව්‍ය හෙම හොයාගත්තම එක එක විද්‍යාත්මක ගොයියලා ඒව්වට පිළිගත්ත නමක් හදල දෙනවා.. ඒකට කියන්නේ IUPAC (International Union of Pure and Applied Chemistry) නාමකරණය කියලා. මේ නාමකරණය ගැන උ/පෙ කරන කාලේ දත කට පූට්ටු කොරන් පාඩං කරත් අද වෙනකොට මතක තියෙන්නේ C2H5-OH වලට Ethanol කියනව විතරයි. (මේ නාමකරනය ගැන දන්න කට්ටිය නොදන්න කට්ටියට පැහැදිලි කොරොත් වටී)..

ගමක තියෙන විශේෂත්වයක් ගැන හිතලා ඒ ගමට නමක් දානවා.. ඔය කොළ පිරිනු අඹ ගහක් තිබුණු ප්‍රෙද්ශයකට "කොළඹ" කියල නම හැදුනා.. ගම් පහක් එකතු වෙලා ප්‍රෙද්ශකට "ගම්පහ" කියල හැදුනා.. ඒ විතරැක්යැ පස් දුන් කෝරලේට නම දුන්න හැටි  අපේ විපක්ෂ නායක තුමා අපූරුවට විග්‍රහ කොරල තිබුනේ..

හරි දැං ඔය කියන විදියට ගොඩක් දේවල් වලට නමක් තියනකොට මොනවහරි පොඩි පොඩි තියරි ටිකක් දාල බලනවා..

හැබැයි... බ්ලොග් එකකට නමක් තියන කොටත් එහෙමද?

 

මට එහෙම හිතුනේ පහුගිය සති දෙක තුනේ අපේ ගෙදර ඇතිවෙච්ච කසු කුසු කීපයක් හින්දා..

“මොනවද අර පුතා අර නමක් දාලා තියෙන්නේ මළදානේ කියලා, ඒක මොන මුස්පේන්තු නමක් ද දවස තිස්සෙම ඕක දාගත්ත ගමන්මයි, ගෙදරටත් හොඳනෑ... ඔය ලියන එකක් බලන්න පුළුවන් නමක් දාගෙන ලියන්න කියන්න..”

ඔය මගේ නැන්දම්මා මගේ බිරින්දැත් එක්ක කියපු කථාවක්..

“පුතා මොනවද මේ කරන වැඩ, ඔයා දැං පොඩි එකෙක් නෙවෙයිනේ.. මොකක්ද අර මළදානයක් ද මොකක්ද කියලා ඉන්ටනෙට් එකේ මගුලක් කරන්නේ.. ඕක වෙනස් කරගන්න, ඔය වචනේ කියවන කියවන වාරයක් ගානේ කියවන අයටත් හොඳනෑ. ඔයාටත් හොදනෑ..”

ඒ අපේ අම්මා, නැන්දම්මයි බිරින්දැයි කියපු දේවල් අහල මේක කියවලා දීපු සැටිපිකට් එක..

“ඔයාට පිස්සුද අනේ.. මොකක්ද මේ දාල තියන නම.. දාන්න වෙන නමක් තිබුනෙම නැද්ද?.. අඩුම ගානේ තැනකට ගිහිං කියන්න පුළුවන් නමක්ද? අපේ ඔෆිස් එකේ අය දැගත්තොත් මොනව නොහිතයිද ඔයාගැන.. ඕකේ නම වෙනස් කරගන්වකෝ.. ඕක මහ මූසල නමක්... ”

ඔය තමයි බිරින්දෑගෙන් නිතර නිතර ලැබෙන වෝර්නිං..

දැං ඉතිං මේ උන්දෑ දවස ගානේ ගිහිං එහෙ මෙහ පෙරලල බලනවා මේක වෙනස් කරන්න තැනක් තියෙයි ද කියලා.. පුහ් මං කියාදෙයි ඒවා...

“මේ මගේ ඉවසීමනං දැං රතු කට්ටත් පැනලයි තියෙන්නේ.. මේ “මළදානේ” වෙනස් කරගන්නවද.. නැත්නං මේ මගුල උස්සල පොලොවේ ගහන්නද?”

ඒ තමයි කියල කියල බැරිම තැන බිරින්දෑ අවිත් බොහෝම ආදරෙන් මං අමතපු විදිය..

දැං මට තියන පස්නේ “මළදානේ” කියන්නේ එච්චරම නරක භයානක, මූසල නමක්ද කියන එකයි.... මේ නම වෙනස් කරන්න මගේ හිතේ වාටියකවත් අදහසක් නම් නෑ ඕං.... ඒත් මාත් ඉතිං බිරිඳට ගෞරව කරනවනේ (අර පත්තරයා වගේ).  ඇත්තටම මේ නම වෙනස් කලොත්.. දාන්න වෙන නමක් තියෙද? මං මේ කෘතහස්ථ බ්ලොග් රචක/රචිකා, පාඨක/පාඨිකා සැමගෙන් මේ අහන්නේ... 

කොටින්ම කිව්වොත් නැද්ද වෙන හොඳ නමක්.....