පොඩි එකාගේ කථා 02 - පුංචිිි මාමා

"පොඩි එකා මෙහෙවරෙන්.."

"....."

"කෝ කවි ටික පාඩං කරාද?''

"ම්.. ටිකක් පාඩං..."

"කෝ කියපං බලන්න."

" සෙත්සිරි දෙන මහ ගුණ මුහු දානං...

  සත් හට වන බව දුකට වෙදානං...

  තිත් දන දුර .. ම්... අ...... අ.....

  ......."

"කෝ තොට ඒකවත් පාඩං නැද්ද, දැං දවස් කීයක් වෙනවද.. මෙහෙවර එළියට වර බූරුවා.."

කිසිත් නොකී පොඩිඑකා වෙව්ලමින් මිදුලට බැස්සේය. පුංචි මාමාගේ දෑස් කෝපයෙන් දිලිසෙනවා පොඩි එකාගේ ඇස ගැටුණි. ඒ දෑස් මගහරින්නට පොඩි එකා බිම බලා ගත්තේය.

"ගහපිය දන.."

ඒ අණට අවනත වෙනවා හැර වෙනත් කරන්නට දෙයක් නැත, පොඩි එකා බොරළු පොලෙවේ දණ ගසා ගත්තේය.

"දැං හයියෙන් පාඩං කරපන් කවිටික, මං එනකං ඔතනින් නැගිටින්න බෑ"

පාඩං පොත අතටගත් පොඩි එකා කවි කටපාඩං කරන්නට විය..

" සෙත්සිරි දෙන මහ ගුණ මුහු දානං...

  සත් හට වන බව දුකට වෙදානං...

  තිත් දන දුර දුරු ලන නිති දානං..

  සිත් සතොසින් නමදිම් මුණිදානං.."

තුනේ පන්තියේ දෙවන වාරවිභාගය අවසානයේදී පොඩි එකා ගිය ගමේ ඉස්කොලේ පංති බාර මිස් තම මවට පවසා ඇති දෙය නිසා දැං පොඩිඑකාට ගුටි තැලුම් කන්නටත්, එලෝකෝටියට බැනුම් අහන්නටත් සිදුව අැත.. ඉස්කොලෙ නිවාඩු දෙන දවසේ පාසැලට ගිය අම්මාට පංති භාර මිස් පවසා ඇත්තේ.

"මේ ලමය මේ අවුරුද්දේ මේ විදියටම ඉගන ගත්තොත් ලබන අවුරුද්දෙත් මේ පංතියේම තමයි තියන්න් වෙන්නේ" යනුවෙනි.

මේ ප්‍රකාෂයන් ත්‍රස්ත්‍රවූ පොඩිඑකාගේ අම්මා ඉස්කෝල නිවාඩුව අවසාන වූ විගස පොඩිඑකා ගමේ පාසලෙන් අස් කර, ඇගේ සොහොයුරාගේ එනම් පොඩි එකාගේ මාමාගේ නිවසෙහි නතර කර ඒ අසල පාසලකට ඇතුලත් කරනලදී.

දැං මේ පොඩි එකාට දස වද දෙනේනේ පොඩි එකාගේ පුංචි මාමාය. උදේ පාන්දර හතරට කූද්දයි නැත්තං සීතල වතුර පාරක් කන්න වෙනවා ශුවර්ය. පොතේ පාඩම් කියවන්න කියයි. වැරදුනු විට "චටාස්" ගා අතුල් පහරක් දෙයි. පිටපත් ලියන්න කියයි. වචනයක් වරැද්දුවගොත් නැවත මුල සිටම ලියවයි..

පොඩි එකාට අමාරුම වැඩේ චක්කරේ පාඩං කිරිල්ලය, එකක් වැරදුනහොත් එලව එලවා පහර දෙයි, හීන් තිරිවානා ගල් කැටයක් කංපෙත්තට තබා ඇඟිලිවලන් තදකරයි. නැගෙන කඳුළු බිඳු වලට නිදහසේ වැටෙන්නට ඉඩහැර පොඩි එකා නැවතත් පාඩං කරයි..

මොන දන්ඩ නීති තිබුනත් පුංචි මාමාත් එක්ක ගමන් බිමන් යන්න පොඩිඑකා බොහෝ ලැදිය. මන්ද ටවුමේ හොටයකට ගොඩවැදී බනිස් ගෙඩියක්, වියන්රෝල් එකක් කා ප්ලෙන්ටියක් ලැබෙන බැවිනි. ප්ලේන්ටිය බී අවසානයේ පුංචි මාමා සිගැරැට්ටුවක් ගෙන්වාගෙන එය දල්වා ගනී. පුංචි මාමා ගෙදරදී බොන්නේ "සැප සුරුට්ටුය" ඒවාද ජනේල් පඩිය උඩ තබා හීනියට ලියා කඩදාසි කොලයක ඔතාගෙනය. පුංච් මාමාගේ සුරුට්ටු ලියවිල්ල නිසා ජනේල පඩියද දුන්නක හැඩයට කැපී ගොස් තිබිණි.

පුංචි මාමාට දරුවන් සිටියේ නැත. එබැවින් ඔහු පොඩි එකාට දරුවෙකුට මෙන් සැලකුවේය. ස්ථිර රැකියාවක් නොකල ඔහු, දින දෙකකට හෝ තුනකට වරක් කොහෝ හෝ කුලී වැඩකට යයි, ඒ මුදල් වියදම් වී අවසන් වූ පසු නැවතත් වැඩට යයි. රකින්ට දරුවන් නොසිටී ඔහු රැකි ධනයක්ද නැත.

පුංචි මාමා නිදාගත්තේ සාලයේ තබා ඇති ලනු ඇඳකය, එතැන බිම පැදුරක පොඩි එකාද නිදාගනී, සමහර දිනවල රාත්‍රියේ මාමා, පොඩි එකාට අතීත කතන්දර කියාදෙයි, පුංච් මාමාගේ එක් පුරුද්දක් පොඩි එකාගේ සිත් තදින් පැහැර ගත්තේය. එනම් රාත්‍රියේ දී නොනවත්වා එක දිගට පඩ යැවීමයි. මේවා ගනන්කිරීම පොඩිඑකාගේ විනෝදාශයක් විය.

මුලින් මුලින් දස වද දුන්නත් පොඩිඑකා පාසැල් වැඩවල යම් වර්ධනීය මට්ටමකට ආ පසු පුංචි මාමා ගේ දඬුවම් ලිහිල් විය. වසර තුනකින් පසු පොඩිඑකා නැවතත් ගෙදර ආවේය. ඒ එම පාසලේ සිටී දීප්තිමත්ම සිසුවෙකු ලෙසිනි. එහි සියළු ගෞරව පුංචි මාමාට හිමිවිය යුතුය.

පොඩි එකා උසස් පෙළ ලියා ගොඩ දාගත් දවසේ ස්වීට් බනිස් ගෙඩියක් සහ කෙහෙල් ඇවරියක් පත්තර පිටුවක ඔතාගෙන පුංචි මාමා ආවේය. එය පොඩිඑකා ලැබූ වටිනාම ත්‍යාගයක් විය. ඒ පත්තර පිටුව හා බනිස් කවරය තාමත් පොඩි එකා සතුව ඇත. 

පුංචි මාමා..

* * * *

ගිය මාසේ අන්තිම සතියේ පොඩි එකාට අම්මා කථාකළාය.

"පුතේ පුංචි මාමා නැතිවෙලා..."

----------------------------

ප/ලි..

සමාවෙන්න, බොහෝ දේ ලියන්නට සිතා සිටියත් කිසිවක් ලියාගත නොහැක.. හිතේ දුක තුනීකරගන්න ලියමනක්, කථාවක් නොවේ...