අරටුව සහ කොට්ටෝරුවා..

˝ටොක්.. ටොක්.. ටොක්.. ටොක්.. ˝ කොට්ටෝරුවා පොල් ගසට කොටමින් සිටියි,

මූ මේ පොල් ගගේ බෙනයක් හදන්න හදනවා,  මූට පිස්සු, මේකෙ කොහ්ද බෙන හදන්නේ මේ ගහේ හොද අරටුව තාත්තා කියපුවිදියට අවුරුදු 60 ක් විතර වෙනවා, නිසංසලාට සිතුණි.

නිසංසලා පොල් ගස දෙස බලාගෙනම කල්පනාවේ නිරත විය. තම කාර්යාලයේ දී ඊයේ සිදුවූ සිදුවීම නිසංසලාගේ හිතේ නැවත ඇඳෙන්නට විය.

˝නිසංසලා මිස් අන්න එච්ආර්එම් සර් එන්න කිව්වා˝ තම මේසය ලගට ආ පියන් එසේ පවසා යන්නට ගියේය.

නිසංසලා තමා කරමින් සිටී කාර්යය පසෙකලා එච්ආර්එම් ගේ කාර්යාල කාමරය වෙත ගියාය.

˝ආ.. නිසංසලා වාඩිවෙන්නකෝ... ˝ නිසංසලා පුටුව පස්සට ඇද වාඩිවුවාය.

˝අයි සර් මට එන්න කිව්වේ˝

˝නිසංසලා, ඔයාට ලබන පලවෙනිදා ඉදන් අපේ මහනුවර සයිට් එකේ වැඩට යන්න වෙනවා˝

˝මොකක්ද සර් නුවරට ට්‍රාන්සර්˝ තමාට ඇසුනු දෙය එකවරම පිළිගන්නට අකමැති වූ ඇය ඇසුවාය.

˝ඔව් අපේ මහනුවර රෝඩි ප්‍රොජක්ට් එකේ වැඩ ලබන පලවෙනිදා පටන් ගන්නවා එකේ එකවුන්ට් කාලාක් විදියට ඔයාව තමයි තොරගෙන තියෙන්නේ˝

නිසංසලාගේ මුහුණ සැනින් අදුරු විය මේ මොකක්ද වෙන්න යන්නේ මහනුවරට ට්‍රාන්සර් කරලා කොහොමද මම එහේ යන්නේ. එතකොට ළමයි දෙන්නා බලාගන්නේ කොහොමද උයන්නේ පිහන්නේ ගේ දොරවැඩ කරන්නේ මේවා තනියම මනෝජ්ට කරන්න බෑ.

˝අනේ සර්.. ˝ නිසංසලාට කියැවිණි.

˝බය වෙන්න දෙයක් නෑ ළමයෝ එහේ ඔෆිස් එක ළගම එකමඩේෂන් දෙනවා, ඒකට තව ගෑනු ලමයි තුන්හතර දෙනෙකුත් වැඩට දානවා. අනික මන්ත් එන්ඩ් එකේ දවස් පහක ෂඩ්ඩවුන් එකකුත් දෙනවනේ.. ˝ එච්ආර්එම් කියාගෙන ගියේය..

˝නෑ සර් මං කිව්වේ මට ගෙදර තියෙන ප්‍රශ්ණත් එක්ක එහෙටනං ට්‍රාන්සර් යන්නනම් බෑ සර්˝

˝මොනවද ඔය ගෙදර තියෙන ප්‍රශ්ණ? ˝

˝සර් මගේ පුතා ඉන්නේ දෙක වසරේ එයාගේ ඉස්කොලේ වැඩයි දූගේ මොන්ටිසෝරි වැඩයි කරන්නත් ඕන අනික මං ගියොත් ගෙදර ඉතුරුවෙන්නේ හස්බනුයි ළමයි දෙන්නයි විතරයි හස්බන්ට මේ ඔක්කොම කරන්න බෑ ....˝ නිසංසලා තමාගේ දුක් ගැනවිල්ල කියාගෙන ගියාය.

නිසංසලා මනොජ් සමග විවාහ වන විට දහනම හැවිරිදි වියේ විය, දැන් විවාහ වී සත් අවුරුද්දකි. ඇය දැන් අවුරුදු හයක පාසැල් යන පුතණුවකුගේ ද අවුරුදු හතරක පෙර පාසැල් යන දියණියකගේද මවය. උසස් පෙළ පලමු වර ලියූ ඇය ඉන් සමත් වුවද විශ්වවිද්‍යාලයට යාමට තරම් සමත් නොවීය දෙවන වර විභාගයක් ගැන නොසිතූ ඈ තම පියාගේ මිතුරෙකුගේ පුතකු වන මනෝජ් සමග විවාහ වූයේ දෙපාර්ශවයේම ආශිර්වාදය මැදය.

මනෝජ් පෞද්ගලික ආයතනයක තාක්ෂණ නිළධාරියෙකු ලෙස සේවය කළ අතර ඔහු තම බිරිඳටත් දරු දෙදනාටත් අවශ්‍ය සියලු කටයුතු කාරණා සම්පූර්ණ කළ අයෙකු විය. 

විවාහයෙන් අවුරුදු  හයක් පමණ වනවිට මනෝජ්ගේ වැටුපෙන් ඔවුන්ගේ කටයුතු පිරිමසා ගැනීමට අපහසු විය. තම පුතුගේ පාසල් වියදමත් දියණියගේ පෙර පාසැල් වියදමත් ඔවුන්ගේ අමතර පංති සඳහා යන වියදමත්. විදුලි බිලත්, ජල බිලත් දෙදනාගේ දුරකථන බිල්පතුත්, කෑමට බීමට යන මෙකී නොකී වියදමුත් ඊට අමතරව මරණ ගෙවල්, දානේ ගෙවල්, මගුල් ගෙවල් වලට යන වියදනුත් එක් කල විට ඔවුන්ට මාසේ අන්තිම වනවිට අතේ රුපියල් සීයයක් නොමැති අවස්ථා තිබිණ.

මනෝජ්ගේ ආයතනයේ ප්‍රධානියාගේ මාර්ගයෙන් නිසංසලාට ඉදිකිරීම් ආයතනයක ප්‍රධාන කාර්යාලයේ ගිණුම් ලිපිකාරිණියක වශයෙන් රැකියාවක් සෙයා ගැනීමට අපහසු නොවීය. රැකියාවේ කටයුතුත් තම පෞද්ගලික කටයුතුත් නිසිපිළිවෙල ට නියමාකාරයෙන් ම ඊයේ වනතුරුම සිදුවිය.

˝ම්... ඒකත් එහෙමද බලමුකෝ මොනවද කරන්න පුළුවන් කියලා...  ම්.... ˝ එච්ආර්එම් පෑනේ අනෙක් පසින් මේසයට හිමින් තට්ටු කරමින් කල්පනා කරයි, නිසංසලා බලාපොරොත්තු පෙරදැරිව ඔහුදෙස බලා සිටියි.

˝හොදයි.. ඹයාට ප්‍රශණ නේද?...... මට පුළුවන් එතේන්ට වෙන කෙනෙක් දාන්නත්˝ එච්ආර්එම් බරෑරුම් ලෙස නිසංසලාගේ මුහුණ දෙස බලා කථාව නතර කලේය.

˝ඇයි සර් ප්‍රශ්ණයක්ද˝ නිසංසලා ඇසුවේ තමන්ට පුළුවන් දෙයක් නම් එය විසඳන්නටය.

˝හොදයි මම ඔයාට මේක කරල දෙන්නම්˝

˝අනේ තැන්කිව් සර්.. ˝

˝මේවට ඉතින් අපිට සලක්න ඕන˝

˝ඒ කිව්වෙ සර්˝ ඇය එසේ ඇසුවේ එච්ආර්එම් ගේ තිබු බැරෑරුම් ස්වරූපය නිසාය..

˝ඒ කිව්වේ........ ˝ වචනය ටිකක් අදිමින් අමුතුම විදියකට නිසංසලාගේ දෑස් දෙස බලමින් මොහොතක් නවතුනු එච්ආර්එම්,

˝කලබල වෙන්න එපා ඔයාට මෙක කරගන්න පුළුවන් මේ විදියට විතරයි˝ යයි පැවසීය.

එවරනම් එච්ආර්එම් පීල්ලෙන් පැන ඇති වග නිසංසලාට වැටහින ඇය ඒ වගක් නොපෙන්වාම

˝කොහොමද සර්? ˝

˝ඔයා මා එක්ක එන්න ඕන˝

නිසංසලාගේ හිසට පොල්ලකින් පහරදුන්නාසේ දැනිණ සිතට ආ කෝපයත් පිළිකුලත් නිසා කුමක් පවසන්න දැයි සිතාගත නොහැකිව ඇය තප්පර කිහිපයක් ගල්ගැසී සිටියාය.

˝ඔවට මමනම් අල්ලගන්න බෑ හොද ගාය තියෙන කෙනෙක් හොයාගන්න˝ අවසානයේ අය දත්මිටි කමින් එසේ පැවසුවාය.

˝කලබල වෙන්න එපා හෙට වෙනකං කල් තියනවනේ ඔයා කල්පනා කරල තීරණයක් ගන්න˝

˝ඔවනං මේ කපේදි සිද්දවෙන වැඩ නෙවෙයි˝ එසේ කියූ ඈ ගස්සාගෙන කාමරයෙන් පිටවිය.

˝මේ මොකක්ද වෙන්න යන වින්නැහිය. මොනව උනත් උගේ වචනෙට මම නැවෙන් නෑ˝ පැය දෙකක පමන වේලාවක් තමාගේ මෙසය මත හිස තබ කඳුළු සලමින් සිටි නිසංසලා සිතුවාය.

කොට්ටෝරුවා තම හොටය පොල් ගසෙහි බඳෙහි දෙපසට අතුල්ලම්න් එය මුවගත් කරමින් සිටියේය.

˝නිසංසලා මම ලියුම හදල තියෙන්නේ, හෙට මැනේජර්ට දාන්න ඕන, කමක් නෑ ඔයා තවත් කල්පනා කරන්නකො මෙහේ ඉන්නවද නුවර යනවද කියල හෙට උදේට මට ෆයිනල් ඩිෂිෂන් එක දෙන්න˝ 

එකවරම ඇසුනු හඩින් නිසංසලා කලබලයට පත්ව හිස එසැවූවාය, ඇය ඉදිරියේ හිඳින්නේ එච්ආර්එම් ය.

˝ඔය වැඩේ නං කරන්න බෑ සර්˝ අමාරුවෙන් වචන සොයාගත් ඇය පැවසුවාය.

˝කමක් නෑ හෙට උදේට කියන්නකෝ˝ එච්ආර්එම් එතනින් පිටවූයේ නිසංසලාගේ පිටටද පොඩි තට්ටුවක් දමමින්ය.

නිවසට පැමිණි ඇය මේ විස්තරය මනොජ්ට පවසන්නට සිතාගත්තාය. එසේ උවහොත් මනෝජ් ඇගේ කාර්යාලයට ගොස් එය දෙවනත් කරනු ඇත. එච්ආර්එම් ට අන් සියළු දෙනා ඉදිරියේ බැන වදින්නට ද බැරි නැත. එසේ උවහොත් ඇයට රැකියාව අතහැරීමට සිදුවනු ඇත. සමහර විට මනෝජ් තමා සැක කරන්ටද ඉඩ ඇත. දිගින් දිගටම මේ පිළිබඳව සිතූ ඈ මෙය මනොජ්ට නොපවසන්නට තීරණය කළාය..

එහෙත් මෙයට විසදුමක් සෙවිය යුතුය මම මෙතැනින් අස්වෙනවා, ඇය සිතුවාය. මෙතැනින් අස්වී කුමක් කරන්නද ගෙදර වියදම් ටික පිරිමසා ගන්නේ කෙසේද? තියෙන වියදං මදිවට කාර් එකක් ගන්නත් සල්ලි බැඳලා ඒකේ ෆිනෑන්ස් ගෙවන්නත් ඕන, නිසංසලා දෙලොවක් අතරය,

පසුදාට පහන් විය කුමක් කළයුතුදැයි ඇය තවමත් සිතයි, නුවරට ට්‍රාන්සර් කියන්නේ රස්සාව අත්හරින්න වෙනවා, මෙහේ ඉන්නනම් අරූට රෙද්ද උස්සන්න වෙනවා.. ඈ දිගටම සිතුවාය.

 ˝මොනවා උනත් මම මගේ ආත්මය විකුණණ්නේ නෑ.... ඕකා ආයේ ඒ වගේ දෙයක් ඇහුවොත් මම පොලීසි යනවා˝ තිර අදිටනින් යුතුව ඇය රැකියාව සඳහා පිටත්විය. 

.

කාලය ගෙවින, සවස් කාලය උදාවිය.

කොට්ටෝරුවා පොල් ගසෙහි බෙනයක් සාදා උජාරුවෙන් එතුලට වී සිටියේය..

 -නිමි-

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 ප/ලි

රැඳීසිටින්න....

ත්‍රාසය, භීතිය, ම්ලේච්ඡත්වය සමගින්,

ඒ අඳුරුතර අද්දැකීම් විස්තර කරන ගන්ධබ්යාගේ ආත්ම කථනය නොහොත්.

ගන්ධබ්බයකුගේ පෙළ මතක් කීරීම..

ඒ වාර්ථාගත නවකථාව කොටස් වශයෙන්.. 

විදානේගේ මළදානේ තුලින්,

බස්. සහ ද. ප.ස. මැරවරණය නිමවූ වහාම දිගැහැරේ.....