පොඩි එකාගේ කථා 01 - පැන්සල

"මැද එකාට ගහපන්'.."

පොඩිඑකා තම අතෙහි රැඳි ගල්පතුර පේලියහි මැද අැති කජු අැටයට ඉලක්ක කර විසි කළේය.

මේ අවුරුදු සමයෙහි අැරඹුමයි. පොඩි එකාගේ පාසැල් නිවාඩුව අැරඹෙන්නේ හෙට සිටය. ඔහු සවස් යාමයේ පහල ගෙදරට අාවේ කොල්ලන් කුරුට්ටන් සමග "වල කජු" ගැසීමටය.

උඩුකය නිරුවතින් සිටින පොඩි එකාගේ කට දෙපැත්තෙහි කජු කිරිවලින් අැතිවූ කැලැල් කිහිපයකි. දනහිසින් පහල කකුලෙහි කබොල්ල මතුවූ තුවාල කිහිපයක් වෙයි, දූවිලි වැදී පැහැය වෙනස් වී අැති ඔහු අැඳ සිටී කලිසමහි පසුසප, කන්දෙන් පහලට බුරුස් පැදීම නිසා මදුරු දැලක් පමනට තුනී වී අැත. එහි  ඉදිරිපස බොත්තම කැඩී යාම නිසා එතැන කටුවක් ගසා අමුණාගෙන අැත. මේ පොඩිඑකා පමණක් නොව මෙතැන සිටින පොඩි එවුන් හැමෝගේම විලාසය මීට මදකට වඩා වෙනස් නොවීය..

මේ නිවසෙහි  අඹ ගස යට කණප්පුවකි. කණප්පුව මත තම්බන ලද මඤ්ඤොක්කා පිගානක් සහ බදින ලද මාලු දීසියකි. මේ දකින පොඩි එකා කටට එන කෙළ ලොවට රහසේ ගිල ගනී. නිවසසෙහි හිමිකරුත් ඔහුගේ  මිතුරන් කිහිපදෙනකුත් කණප්පුව වටේට වැල් පුටු කිහිපයක් කබා එහි වාඩිවී අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙමින් සීල් බෝතලයක් හිස් කරයි. විටක ඔවුන්ගෙන් නැගෙන පඩස්තල හිනා හඩ පොඩි එවුන්ගේ කෑ ගෑම යටපත් කර නැගී සිටියි.

වාතයෙහි ප්‍රථිරොධය නොතකා ඉදිරියට අැදුනු ගල් පතුර පොඩි එකාගේ ඉලක්කගත කජු අැටය මත පතිත විය. එය පොඩි එකාට ඉමහත් සතුටක් ගෙනදෙන්නක් විය. දැන් පිටියෙහි අැති සියළු කජු අැට තමාගේය.

"අාා.... දඩ. දඩ. දඩ.."

කරුමයක මහත තමා පහරදුන් කජු අැටය විසිවී ගොස් ඉදිරියේ අැති කජු අැටයෙහි වැදී අැති බව පොඩි එකා දුටුවේය. තම සාක්කුවෙහි අැති අන්තිම කජු අැටයද දඩ ලෙස පිටියට දමා පොඩි එකා නැවත ක්‍රීඩාවට එකතු විය.

"මෙන්න මේකා තමයි මං කිව්වේ" 

ගෙහිමියා තවකෙකුට පොඩි එකාව පෙන්මින් පවසනවා ඔහුට අැසුණි. පොඩිඑකා ප්‍රශ්ණාර්ථ මුහුණකින් යුතුව එ් පිරිස බැළුවේය. ඔවුන්ගේ දොඩමළු බව නතර වී තිබිණ. කනප්පුව මත අැති සීල් බොතලයෙන් තුන්කාලක්  පමන හිස්ව අැත. අතැති අසෝක වීදුවල අඩක් පමණ පිිරෙන ලෙස තේ කහට පැහැති මත් දිය පුරවාගත් ගෙහිමියාගේ මිතුරන් කිහිපදෙනාගේ ලොවිගෙඩි මෙන් රත් පැහැති  අැස් ගෙඩි පොඩි එකාව ඉලක්ක කර තිබිණි.

"එතකොට මූ තමයි සුමනෙගෙ කොල්ලගෙ පැන්සල හොරකං කරල තියෙන්නේ.."

"දැං සුමනේ එනව කිව්වා නේද?.."

"ඔව් ඔව් සුමනේ අාවම මේකව ගස්බැදල දිම්ගොට්ටක් දමයි.."

"බුහ් හක් හක් හක්..."

ගම දෙවන් වන්නට ඔවුන් සිනහවෙයි. අතැති මත් දිය වීදුරුව කටට හලාගත් එකෙක් පුටුවෙන් නැගිට බැදපු මාලු කැබැල්ලක් හපමින් පොඩි එකා දෙසට එයි. පොඩි එකා බයෙන් බිරාන්තවී බලා සිටියි. ඉදිදිරියට එන මිනිහාගේ රෟෙද්‍ර මුහුණත් හැඩි දැඩි සිරුරත් දකින පොඩි එකාගේ බය දෙගුණ තෙගුණ විය.

"හේ........"

කවුදෝ තවත් පොඩි එකෙක් වල කජු සෙල්ලමේ අන්තිම වටයද ජයග්‍රණය කර උඩ පනියි. දැන් ක්‍රීඩාව අවසන්ය. වල කජු ගැසූ පොඩි එවුන් සියළු දෙනාම පාහේ දැන් පොඩි එකා දෙස බලා සිටියි. "පැන්සලක් හොරකං කරාලු, සුමනේ මාමලැයි ගෙදර සුජිත්ගෙ. තමා එවැනි හොරකමක් කළේ ද නැත. නමුත් මේ නරුම රැල තමාව හොරකමකට කොටුකර අැත." පොඩි එකාට මේ කිසිවක් නොතේරිණ.
.

පොඩි එකා ඉදිරියට පැමිණි මිනිසා මදක් පහත් වී පොඩි එකාගේ නිකටෙන් අල්ලා ඉහලට එසැවීය. බයෙන් ත්‍රස්ත්‍රව සිටී පොඩි එකාගේ දැසේ කඳුළු කැට වැගිරෙන්ට විය. නාසයෙන් ගලා අා හොටු දියර උඩු  තාෙල දිග් කට දෙපසට බේරෙන්නට විය..

"උඹ පැන්සල ගත්ත නේද?"

එ් අර මිනිසාගේ රළු හඩයි. දැන් පොඩි එකාට ඉකිගැසෙයි. තම දකුනතේ අල්ලෙන්, නාසයෙන් ගලා අා හොටු දියර පිස එම අත්ල තම කලිසමේ පිසලා ගත් පොඩි එකා.

"අනේ මං.. පැන්සලක් ගත්තේ නෑ... මාමේ.."

"දැං උඹගාව පැන්සල් කීයක් තියනවද?.."

"එක පැන්සලයි තියෙන්න.."

"හොරකං කරපු එක නේද? හොදහිතිං එ්ක ගේනවා මෙහාට. නැත්නං සුමනේ අාවම අල්ලල දෙනවා"

"හරි හරී.. මාත් කෑල්ලක් කියන්නං..."

අන්තිම වාක්‍යය පොඩි එකත් එක්ක එකට වලකජු ගැසූ එකෙකුගෙනි. පොඩි එකා සතුව අැත්තේ එකම එක පැන්සලකි. එයද මීට සති දෙකකට කලින් පොඩි එකාගේ අම්මා ගෙනත් දුන් එකකි. සුදු පැහැති එම පැන්සලේ පාට පාටින් ලස්සන පින්තූර අැත. පැන්සලේ අග කෙළවර රන්වන් පාට කොපුවකින් වටකර රෝස පාට මකන කෑබැල්ලකි. එම පැන්සලහි දැන් බාගයක් පමන ගෙවී අැත. මකනය ගෙවී අැති නමුත් රන්වන් පාට කොපුව කටින් විකා අැතුලත වූ මකන කොටසක් මතුකරගෙන අැත. පොඩි එකා ජීවිත කාලෙය්දී අාසාවෙන්ම පාවිච්චි කළ පැන්සල මෙය විය.

පොඩි එකා පිටුපස නොබලා නිවස වෙත දිවගියේය. මෙ නිවසේ සිට පොඩි එකාගේ ගෙදරට ගල් පඩි හැටක් හැත්තෑවක් ගොඩවන්නට අැත. විනාඩියකටත් අඩු කාලයකදී පොඩිඑකා ගෙදරය. ටකරං සෙවිලිකල කටුමැටි ගැසූ, ගොම මැටිගෑ නිවසෙහි දෙපලු දොර තල්ලුකර ගෙට අැතුලුවූ පොඩි එකාට උදේ පාසල් ගෙනගිය සිලි සිලි බෑගය දිග අැර තිබූ බූරු අැඳ උඩ තිබී හමුවිය. එයට අත දමා පැන්සල් කොටය අතටගත් පොඩි එකා ඉක්මන් ගමනින් නැවතත් පහලට බහින්නට විය.

පොඩි එකා පහල ගෙදරට එද්දී ඔවුන් තවමත් සුපුරුදු කාර්යයෙහිම නිරත විය. සුමනේ මමා අැවිදින් දැයි වැට අයිනේ සිට සෝදිසි කල පොඩි එකා ඔහු නොමැති බව දැක බය මදක් තුනී කරගත්හ. හිමින් හිමින් අඔ ගහ යටට කිට්ටු වූ පෙඩි එකා කණුවකට මුවා වී මද වේලාවක් බලා සිටියේය. ඔහුගේ මිතුරු අනෙක් පොඩි එවුන් නැවතත් වලකජු සෙල්ලම පටන්ගෙන අැත. අඩියට දෙකට කනප්පුව වෙත අැදුනු ඔහු කිසිත් නොකියාම පැන්සල කනප්පුව මත තබා අාපසු හැරී නිවසකරා දුවයන්නට විය. මොහොතකින් අර පඩස්තල හිනාහඩ දෙසවන් රිදවමින් පොඩි එකාට අැසෙන්නට විය....

හැන්දෑ ජාමයේ පහල ගෙදර පොඩි එකා පැමින පැන්සල ගෙනවිත් දී "තාත්තල විහුලුවක් කරල තියෙන්නේ" කියා යන්නට ගියේය.. නමුත් එ්වන විටත් කිසිදාක පහල ගෙදරට නොබසිමියි පොඩි එකා ස්ථිර ලෙස අදිටන් කරගගෙන හමාරය..